گویش‌های زبان عربی در بیشتر موارد چنان از هم دورند که بر پایه تعریفات زبانشناختی در اصل بایستی آنها را به عنوان زبان‌های جداگانه بشمار آورد.

مقوله زبان عربی بر مجموعه زیادی از گویش ها و لهجه‌های گوناگون دلالت می‌کند که به طور کلی به سه بخش تقسیم می‌شود:

• عربی کلاسیک یا قرآنی،
• عربی استاندارد یا فصیح و یا کتابی
• عربی گفتاری یا جلفی و یا دارجة

در تمام کشورهای عربی گویش استاندارد جهت تدریس در مدارس و تألیف کتاب ها و جراید به کار برده می‌شود.

اما هر منطقه از جهان عرب، گویش محلی ویژه خود را دارد که گاه تفاوت های میان آنها به اندازه‌ای است که عرب ها مجبور به تکلم به عربی کتابی با هم می‌شوند. یکی از دلایل وجود تعدد گویش ها و لهجات در زبان عربی را تأثیر زبان های پیشین موجود در آن مناطق پیش از چیرگی زبان عربی بر آن منطقه‌ها دانسته‌اند. در حالت کلی عربی محاوره‌ای را به دو بخش خاورمیانه‌ای و مغربی تقسیم می‌کنند اما به طور دقیق تر عربی دارای گویش‌های زیر است:

رده‌بندی گویش‌ها

گویش‌های خاوری:

• گویش‌های نیلی
  • مصری: گویش صعیدی، گویش اسکندرانی
  • سودانی
  • بقاره

• گویش‌های مشارقی (شامی):
  • لبنانی
  • سوری: گویش دمشقی، گویش حمصی , گویش حلبی
  • مارونی قبرسی
  • فلسطینی: گویش خلیلی

• گویش‌های عراقی:
  • خوزستانی

• گویش‌های شبه‌جزیره عربستان:
  • گویش عربی خلیج فارس
  • گویش نجدی
  • حجازی
  • یمنی

گویش‌های مغاربی:

• گویش‌های اصلی مغاربی:

• • گویش مغربی
  • گویش جزایری
  • گویش تونسی

• پیشا-هلالی:
  • جبلی
  • جیجل
  • گویش صقلی عربی (مرده)
  • مالطی

• گویش‌های بدوی:
  • صحرایی
  • لیبی
  • حسنی

• اندلسی (مرده)

آمیخته:

• عربی نوبی
• عربی جوبی

سنجش میان گویش‌ها

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: